Opstel in de Schoolkrant van 1966

Wie had kunnen denken dat ik er nog niet eens zo erg naast zat?

Oké, ik kom niet voor de tv en ik ontvang ook geen duizend gulden, 

maar ik sta toch wel zeker een keer of twee per week achter mijn ezel! 

Toch echt een droom die werkelijkheid is geworden...

Zonneschijn (Acryl op doek, 50 x 50)

Zonneschijn, zonneschijn, diep in mijn hart

al is er angst en pijn

Zonneschijn, zonneschijn, diep in mijn hart,

Omdat Jezus bij ons wil zijn.

Toen onze kinderen nog jonger waren, hebben wij als gezin dit liedje vaak met elkaar gezongen, onder allerlei omstandigheden. Ik speelde gitaar en de kinderen zongen, het ene liedje na het andere.

Een heerlijke tijd! 

Nu heb ik kleinkinderen en laatst zaten we in de auto en had ik zin om met de kleindochtertjes te zingen.

Ik leerde hen dit liedje en ze vonden het prachtig!

Toen ik naar dit schilderij keek, moest ik aan dit liedje, en aan de blije kinderen, denken.

Vandaar de naam: Zonneschijn.