Op een vroege ochtend, op weg naar een activiteit, besluit ik om eens naar iedereen die ik tegemoet fiets, te glimlachen. De eerste die ik tegenkom is een vrouw, die prompt reageert met een pracht van een lach. Daarna volgen nog meer mensen. En bij elk van hen verandert op slag de uitdrukking op hun gezicht. Eerst verbazing, en dan: die lach!
Ik word er
zelf steeds vrolijker van. Wát een mooi begin van een dag!
Ik bedenk, met
een krul om mijn mondhoeken, hoe mooi het zou zijn als al die mensen die naar
mij gelachen hebben en mijn dag een mooie kleur gaven, bij zichzelf gedacht
hebben: “Hé wat leuk! Dat ga ik ook doen!” Een charmante kettingreactie.
Wat zou het
mooi zijn als door één glimlach, alle mensen op straat vriendelijk zouden
lachen naar elkaar, naar hun omstandigheden (hoe die ook zijn), naar hun werk,
klanten, naar wie dan ook.
Wat zou de
wereld mooi zijn als er wat meer geglimlacht werd. Want… met krullende
mondhoeken is het heel lastig boos worden.
Probeer het
maar eens. Je hebt niets te verliezen: een glimlach kost niets, en het zou
zomaar eens veel verschil kunnen maken voor degene die je ontmoet.
8 december
2015
