Kerstgedichtje

Kerstkaart

Nieuwjaarswens

Levensteken

Warmte

Medemens

Gezelligheid

Kerstfeest

God werd mens

Kind geboren

Dat is:

God met ons

Immanuel!

Anneke Scholten- van der Veen

Pechvogel!

Op 29 november j.l. viel ik weer eens in de prijzen! Weer gevallen! Gevolg: De linker arm gekneusd en gescheurd, bril (alweer) kapot en een gat in mijn hoofd.
Veel pijn, maar gelukkig niet zo ernstig als de schouderbreuk aan mijn rechterarm.
"Wees dan ook eens voorzichtig!" hoor ik dan ook regelmatig. Maar ik bèn voorzichtig! Hoe komt het dan toch steeds dat ik val? Het blijkt dat ik steeds door mijn rechter enkel klap (nu dus ook weer verstuikt). Het gevolg van een zeer oude enkelblessure: speling in het gewricht.
De fysiotherapeut heeft het druk met mij: ik liep daar nog voor de schouderbreuk, nu mag hij ook mijn enkelgewricht helpen sterker te maken. En ikzelf natuurlijk ook: oefenen, oefenen, oefenen.
Want als ik weer val, heb ik geen geschikte arm meer om mij op te vangen.

Nieuwe, kleinere werken

Dit schilderij, acryl op doek, 30x40 cm, heb ik 'blij' genoemd, gewoon vanwege de vrolijke kleuren en vormen.

Dit doekje vormt in mijn beleving een tweeluik met het werk hieronder. Het vormt samen een eenheid door de gebruikte kleursoort en ook vanwege de vormen. Ik word hier heel blij van!
Ik geef het de naam "warm". 

De doeken zijn geschilderd met acryl en hebben beide een formaat van 20x27 cm, zonder houten frame. 

Ook deze heeft een formaat van 20x27 cm en is gemaakt met acrylverf. Een naam heb ik nog niet.
Heeft iemand een voorstel?

Stiltelezing voor 200 Dames in Dordrecht

 Op 8 november mocht ik een stiltelezing geven voor een vrouwenochtend in Dordrecht. Tweehonderd vrouwen waren bijeen gekomen om te horen waarom het zo moeilijk is om stil te worden, wat het verschil is tussen Bijbelse stilte en 'jezelf leegmaken'.
Ook heb ik heb ik uitgelegd hoe je die Bijbelse stilte in jouw leven van alledag vorm kunt geven.
Na de pauze mochten de dames het zelf  'proeven' in een workshop.
Aan mij de uitdaging om 200 vrouwen tien minuten 

stil te krijgen en te houden. Een prachtig moment!
Tien minuten volkomen stilte, waarin over een korte Bijbeltekst gemediteerd, gebeden, nagedacht, werd.
Daarna gaf ik de vrouwen enige tijd om met degene die naast haar zat, te delen wat dit moment haar gebracht had. Het klonk als een rustig kabbelende beek, een lieflijke waterval. Voor mij een genietmoment!
Kortom: Ik vond het heerlijk om deze lezing te geven. Dus mocht je een stiltelezing willen horen/beleven met jouw groep, dan houd ik mij aanbevolen! mail: ant@lbs4.nl

Close Harmony

Vrijdag j.l. weer fijn geschilderd. Heel tevreden met het resultaat. 

Het is een tweeluik, twee doeken van elk 30x40 cm. 

De titel, Close Harmony, kwam spontaan in mij op, omdat ik vind dat de kleuren erg mooi harmoniëren en in elkaar overlopen, en omdat ze samen ook goed bij elkaar passen. 

Een mooi setje, zou je zeggen.

Hoe zou dat staan aan jouw wand?

You never walk alone

Dit schilderij (acryl op doek, 30x40 cm) heeft een verhaal. Tijdens onze voorjaarsvakantie (2016) gebeurt het volgende: 

Als Berend een middagdutje in het middagzonnetje doet, besluit ik om een wandelingetje over het dijkje langs het water te maken. 

Een minuut of twintig heen, en net zoveel terug. Op de terugweg zie ik in de verte een hardloper naar mij toe komen. Prima. Even later zie ik dat hij weer terug loopt. Vreemd...

Als ik weer kijk, zie ik dat hij poedelnaakt over het dijkje loopt. Nog vreemder. En ook een beetje ongemakkelijk, zeg maar eng, als vrouw alleen. Terwijl ik daar loop, bid ik meerdere malen hardop "Heer, geef alstublieft een engelenwacht als ik daar langs loop." Gesterkt door deze gedachte loop ik al biddend door en intussen langs de man, die zich intussen weer heeft aangekleed en - alsof er niets aan de hand is - een boterhammetje zit te eten. Men zegt dat deze types je 'niets doen', maar evengoed is het behoorlijk beangstigend als je daar alleen loopt. 

Ik was erg dankbaar voor mijn engelenwacht, want daardoor liep ik rustig door, waardoor de man waarschijnlijk weinig plezier van zijn actie heeft gehad. 

Als verwerking van deze gebeurtenis maakte ik dit kleine schilderij. Je ziet op de voorgrond mij (in het geel) met links en rechts een lichte figuur (de engelen) en links tussen de bosjes verscholen een duistere figuur (de naaktloper/potloodventer). Ik durf met stelligheid te zeggen dat ik nooit had durven doorlopen als ik niet had gebeden! You never walk alone!

Gezellig en zonovergoten Oogstfeest in Amerongen

Zaterdag 24 september mocht ik weer een 'inloop-schilderworkshop' geven in Amerongen, op Dorpsakker 'De Parel', bij het Zendings- Diaconessenhuis. Het was prachtig weer en gezellig druk. Er waren internationale hapjes, groenten, bloemen en nog veel meer. En ook ik mocht mij weer verheugen in voldoende deelnemers rond de picknicktafel.

Workshop met Vrouwengroep Sionskerk Veenendaal

Vanmorgen heb ik een heerlijk gezellige schilderworkshop mogen geven voor de Vrouwengroep van de Sionskerk hier in Veenendaal. Kwamen sommigen eerst schoorvoetend en aarzelend op gang, gaandeweg werd men steeds enthousiaster en er waren momenten dat je een speld kon horen vallen. De dames mogen met recht trots zijn op wat zij gemaakt hebben!
Hieronder zie je ons aan het werk en de volgende foto toont de resultaten van een ochtendje creatief bezig zijn.
Ik vind het heerlijk om te doen: Workshops geven voor groepen, of het nou grote groepen zijn, of gewoon een paar vrienden/vriendinnen bij u thuis!

Sipel

Soms maak ik ook gedichten. Vandaag, terwijl ik uien stond te snijden, ontstond bij mij het volgende Friestalige gedicht:

Sipel

Dy sipel liket wat op my

Mei al die jaskes om har hert

Mar wylst se geur en smaak ôflit

Dochs wier wol in discipel

Anneke, augustus 2016

(Sorry als je geen Fries kent. De woordspeling werkt niet in het Hollands)

Betekenis:

Die ui lijkt wel wat op mij
met al die jasjes om haar hart
Maar terwijl ze geur en smaak verspreidt
Toch echt wel een discipel

 

Flinke schouderblessure!

Op 14 juni zwikte ik lopend onderweg naar een vriendin die vlakbij woont, door mijn enkel (iets te elegante schoenen met een klein hakje) en 'lanceer' mijzelf via mijn knie en heup, knalhard op mijn schouder en daarna nog op mijn hoofd (bril beschadigd).
Maar het ergste is de schouder! Draaierig en duf van de pijn, ben ik op een hekje gaan zitten nadenken.
Gelukkig 'vonden' twee vrouwen mij, die het apart vonden dat daar een vrouw in de stromende regen op een hekje zat. "Gaat het wel, mevrouw?" vroegen ze. Ik kon alleen onnozel 'nee' schudden.
De vrouwen belden 112 en ook Berend. De ambulance kwam en het personeel ervan stelde vast dat mijn blessure niet 'levensbedreigend' was. Ze besloten dus om mij naar huis te brengen met de ambulance. Intussen waren ook twee politie-agenten gekomen, die hun bezorgdheid over mij toonden.
Toen ik eenmaal thuis was, arriveerde ook Berend. De huisarts kwam op ons verzoek en gaf mij een 'shot morfine', zodat ik zonder flauwvallen de auto kon bereiken. Hoe ik mij voelde in die enigszins hobbelende auto met die enorme pijn in mijn schouder, is waarschijnlijk wel voor te stellen.
In het ziekenhuis moesten we natuurlijk wachten, waarna er foto's van mijn schouder gemaakt werden.
"Op twee plaatsen gebroken," luidde de conclusie. Getooid met een (achteraf veel te hoog ingestelde) blauwe 'sling', mocht ik weer naar huis. Een gebroken schouder kunnen ze niet in het gips zetten, dus bij elke beweging, voel je drie 'breukdelen' langs elkaar schuiven. Geen pretje!
Tien dagen heb ik thuis in een stoel die ook in ligstand kan, 'gehangen', met enorme pijn en een arm die ik niet kon bewegen! Dat gun ik mijn hond nog niet (haha, ik heb niet eens een hond!).
Na tien dagen mocht ik geopereerd worden. Ik heb nog nooit zó uitgekeken naar een operatie! Stel je voor:
Je komt met enorme pijn naar het ziekenhuis en gaat er met veel minder pijn weer uit!!
Nu gaat het al een stuk beter. Twee keer in de week fysiotherapie om een 'frozen shoulder' te voorkomen. En thuis meerdere keren op een dag oefeningen doen. Dat doet allemaal erg zeer, maar ik wil best! Ik wil mijn arm weer goed kunnen gebruiken!! En dan nog staat er een half jaar tot een jaar voor, voordat ik weer
'de oude' ben!
Tot nu toe heb ik dus nog niet kunnen schilderen. Ik mag al blij zijn als ik mijn dagelijkse dingen weer een beetje kan oppakken. Maar gelukkig kan ik nog wel mijn schilderworkshops en haakcafé's draaien. En daar geniet ik nog steeds van! 

Scheepje en Koningsdag 2016

 Klein schilderij, 30x23 cm Zeilbootje

Dezelfde dag maakte ik ook dit werk, zelfde afmetingen. En evenals het bootje, acryl op canvasdoek zonder frame. Voor een keer wel eens leuk: mij uitleven op zo'n klein doek!

Ik noem het "Koningsdag" vanwege het hoge 'oranjegehalte' van het werkje.

Tweeluik

Vorige week een tweeluik gemaakt. Heerlijk om te doen. 

Ik werd er erg vrolijk van! 

Workshop Schilderen + hapjes en drankjes

Op maandag 26 mei heb ik samen met Karin een workshop gegeven, in combinatie met hapjes en drankjes. Er waren helaas maar 6 aanmeldingen, maar evengoed hadden we een heel leuke avond.  Voor mij was dit een soort experiment, om te zien of deze manier van werken bij mij past. Het was leuk, het was gezellig, maar wat mij betreft toch liever een 'gewone' schilderworkshop. Dat past beter bij mij.

Expositie in De Troubadour geopend!

http://veenendaalsekrant.nl/deel-je-nieuws-artikel/kunstenares-anneke-scholten-exposeert-de-troubadour-bij-arts-school-elevate

Hierboven de link naar een artikel over de expositie in de Veenendaalse Krant. 
Van 7 maart t/m 2 mei mocht ik exposeren met 29 doeken in gebouw De Troubadour (Art School Elevate) in Veenendaal. 

Er zijn verschillende mensen speciaal gekomen om naar mijn werk te kijken en natuurlijk waren er ook de bezoekers van de diverse creatieve cursussen die daar gegeven worden die hun blikken lieten gaan naar mijn schilderijen.

Nu staan ze weer thuis, wachtend op een volgende gelegenheid om te exposeren. En natuurlijk kijk ik zelf actief rond naar mogelijkheden!

Twee nieuwe schilderijen, acryl op doek, 50 x 50 cm

Rechts:
"Geen strijd, geen overwinning", de titel is bij me opgekomen naar aanleiding van de reactie van iemand die geraakt werd door dit werk

Onder:
"Nature". Bewust gekozen voor natuurlijke kleuren en vormen. Vandaar. 

Leuke schilderworkshop voor schoonmaakteam Voedselbank Veenendaal

 

Dinsdag 16 februari heb ik een schilderworkshop mogen geven aan het schoonmaakteam van de Voedselbank Veenendaal. Zo leuk om te zien hoe sommigen aarzelend beginnen en dan toch iets moois maken.

Geborgen

Van begin tot eind genoten van het schilderen van dit werk.

De warme kleuren, de speelse vormen die als vanzelf ontstonden...

Kijkend ernaar komt het woord 'geborgenheid' in mijn gedachten: warm en veilig

Crescendo

Warme kleuren vind ik het prettigst om mee te schilderen. Toen dit schilderij af was, riep ik spontaan:: "Whooshhh!" Maar samen met Berend kwam ik op een titel die ik nog mooier vind:
"Crescendo". Zoals voor de meesten wel bekend, is dit een term uit de muziek, die betekent 'aanzwellend'.
Aanzwellend geluid. En ook het schilderij heeft daar iets van. Het begon met een dunne laag. Daarop kwamen nog wat lagen en laagjes. Dus vandaar: Crescendo.