Klein geluk
Er is iets wat mij in deze Corona-tijd steeds meer bezighoudt: Verspilling!
Het maakt mij nog stelliger in mijn mening dat we maar weinig echt nodig hebben!
Een jaar lang zijn de winkels
met niet-noodzakelijke producten gesloten geweest, of het bezoek eraan was minder
wenselijk i.v.m. besmetting.
En natuurlijk had ik alles
kunnen bestellen via internet, maar dat doe ik niet graag.
Zodoende heb ik een jaar
lang geen ‘niet-noodzakelijke-zaken’ kunnen kopen
En… ik vind het geweldig! Ik
heb niets gemist.
Als logisch gevolg daarvan ben
ik ook anders gaan kijken naar de reclames op televisie.
Door te denken in termen van
‘nodig/niet nodig’, ontmasker ik zo goed als 99% van alle reclame als een
regelrechte oproep tot hebzucht.
Er worden ons veel dingen aangepraat
die we heel goed kunnen missen.
Natuurlijk moet een koelkast,
bijvoorbeeld, vervangen worden als die kapot is.
In mijn geval laat ik eerst
Berend ernaar kijken. Zelfs onze kapotte waterkoker haalt hij uit elkaar en
ziet ook nog kans hem te repareren.
Maar er is natuurlijk ook
nog zoiets als een Repaircafé.
En als dat echt niet lukt:
Dan is er nog de Kringloopwinkel. Ik kom er graag.
Ook voor mijn kleding. Ik
zorg er natuurlijk wel voor dat dit niet aan mij te zien is. Dat hoeft ook
helemaal niet, want er wordt heel veel moois afgedankt.
Dan zijn er op tv nog de
woonprogramma’s “Wélkom in mijn zus-en-me-zo huis!”
Het zinnetje “ik heb gekozen
voor die-en-die kleur, en die-en-die stijl…” blablabla…” Ik kan het niet meer
horen!
Bij ons staat van alles dat
niet eens bij elkaar past - door mijn omstandigheden weliswaar (ik had wel
anders gewild) - maar juist dáárdoor ben ik gaan inzien dat zelfs dát niet eens
belangrijk is om je gelukkig te voelen! Het zijn maar spullen.
Trouwens, sprekend van
verspilling: Weet je hoeveel voedsel er weggegooid wordt? Goed spul, dat niet
voldoet aan de verwende normen van de westerse consument.
Of er wordt domweg teveel
gekweekt en aan de supermarkt geleverd. Die wil geen lege schappen.
Restjes na het bereiden van
het eten, of na de maaltijd? Het wordt nog steeds vaak weggegooid. Op andere
plaatsen, niet eens ver weg, hebben mensen niets te eten.
Als ik dat zie, kan ik haast
geen hap door mijn keel krijgen. Maar ik weet ook dat ik in mijn eentje daar
niets tot weinig aan kan veranderen.
Dat brengt mij op een heel
belangrijk punt, waar ik wél wat aan kan doen: Tevreden zijn met wat ik heb, op
élk gebied!
Dat geeft rust en zelfs een
soort van klein geluk. Probeer het maar eens!
Anneke Scholten, 18 januari/25
juni 2021
Geen opmerkingen:
Een reactie posten