Klaprozen
Ik ben dol op klaprozen. Is
het ‘t intense rood dat me aantrekt? Of de kwetsbaarheid? Of beide?
Als je de tijd neemt om er
even naar te kijken, wordt het pas echt leuk. De grootste knoppen gaan
langzaam open. Dan vallen de schutblaadjes van de knop af en komt een verkreukeld
toefje rood tevoorschijn. Heel langzaam ontvouwt dat verfrommelde spulletje
zich tot een prachtige bloem.
Ik ben op slag verliefd op
al dat uitbundige rood en ga ze plukken, zodat ik ze thuis in een vaas kan
zetten.
Wat een teleurstelling! Na
het plukken vallen meteen de rode bloemblaadjes af en sta ik met de kale stelen
in mijn handen. Weg tere schoonheid.
Ik had ze beter kunnen laten
staan, in de aarde en aan hun stelen en wortels. Dan waren ze langer mooi
gebleven. Klaprozen kunnen zelfs storm en regen doorstaan, als ze maar aan de
plant blijven zitten.
Zo kunnen wij nog wat van de
klaproos leren. Ook wij kunnen als rank beter heel dicht bij de Ware Wijnstok
blijven.
Dan zullen we groeien en
bloeien.
Anneke
Geen opmerkingen:
Een reactie posten