Onze
appelboom
Drie jaar geleden kochten wij een kleine appelboom. Hij kreeg
een mooi plekje in de tuin, op de plaats waar ooit onze gezinskat ‘Sneaky’
begraven is.
Het eerste jaar trakteerde het boompje ons al meteen: één gave
appel!
Dit voorjaar zit hij helemaal vol met roze-witte bloemen.
Prachtig! Dát belooft wat!
En inderdaad, in de loop van de zomer groeien er kleine
appeltjes.
In september hangen ze groot en blozend aan de boom. Ik kan
mijn ogen er bijna niet vanaf houden als ik in de keuken sta, 13 prachtige
appels!
Ik kan niet wachten om ze te plukken, maar ja, ook rijping
kost tijd en geduld. Maar zo half in de maand mag het gebeuren. Terwijl ik ze
aan het plukken ben en daar sta met mijn mand vol rode sappige appels, overvalt
mij een intens gevoel van verwondering en dankbaarheid: “Wowww… God! Heb Ú dit
gemaakt?!” En ik begin Hem spontaan te aanbidden.
Ik kan het maar niet ‘gewoon’ vinden, dat dingen zomaar
groeien en bloeien. Mijn ‘eerste liefde’ voor God is ooit ontstaan door het
kijken naar en nadenken over de dingen in de natuur en in de biologie als
geheel, en dat wil ik ook niet kwijt:
God is de Creativiteit in Hoogst Eigen Persoon!
(Daarna mag ik creatief bezig zijn: een heerlijke appeltaart
bakken! 😊)
Anneke Scholten- van der Veen 2 oktober 2021
Geen opmerkingen:
Een reactie posten